آغاز ثبت نام دریافت کارت خرید ۱۵۰ میلیون تومانی برای بازنشستگان | بازنشستگان متقاضی کارت اعتباری خرید عجله کنند

صندوق بازنشستگان صنعت نفت، راهنمای ثبت تقاضای دریافت کارت خرید اعتباری ۱۵۰ میلیون تومانی را منتشر کرد.

این صندوق اعلام کرد: برای ثبت تقاضای دریافت کارت خرید اعتباری  ۱۵۰ میلیون تومانی این صندوق، مطابق راهنمای ارائه شده به سامانه سما و سپس  فروشگاه‌های مرتبط با آن مراجعه کنید.

روابط عمومی این صندوق توصیه کرد، بازنشستگان صندوق بازنشستگی صنعت نفت برای دسترسی به این کارت اعتباری براساس راهنمای تصویری ذیل عمل کنند:

در بیانیه جمعی از بازنشستگان صنعت نفت آمده است: ما مخالف جدی هرگونه وابستگی صندوق‌های نفت به وزارت کار، بانک رفاه، یا هر نهاد بیگانه با صنعت نفت هستیم.

به گزارش ایلنا، جمعی از بازنشستگان صنعت نفت با انتشار بیانیه‌ای نسبت به طرح تجمیع صندوق بازنشستگان صنعت نفت با سایر صندوق‌های کشور اعتراض کردند.

در این بیانیه آمده است: بارها و بارها شاهد بودیم که دولت و مسئولان با ترفندهای پنهان و برنامه‌های مشکوک در پی ادغام صندوق‌های بازنشستگی صنعت نفت بوده‌اند. این بار اما، با وعده‌هایی چون «وام ۱۵۰ میلیون تومانی خرید کالا بانک رفاه» سعی دارند ما را فریب دهند. این یک گام خزنده به‌سوی ادغام تحمیلی با صندوق‌های دیگر و زیر سلطه بردن هویت و منابع ماست.

در بیانیه قید شده است: ما مخالف جدی که هرگونه وابستگی صندوق‌های نفت به وزارت کار، بانک رفاه، یا هر نهاد بیگانه با صنعت نفت  هستیم. ما خواهان وام ۳۰۰ میلیون تومانی واقعی و نقدی، از محل منابع داخلی صندوق‌های نفت یا بانک‌های عامل مورد تأیید (ملت، تجارت و امثالهم) هستیم.

جامعه بازنشستگی ایران، به‌ویژه آنان که زیر چتر صندوق بازنشستگی کشوری قرار دارند، این روزها با چالش‌هایی عمیق در دسترسی به ابتدایی‌ترین حقوق درمانی خود مواجهند. آنچه زمانی مزیتی برای بهبود کیفیت زندگی پس از سال‌ها خدمت بود، اکنون به کابوسی تبدیل شده که حتی تأمین داروهای ضروری را با ابهام روبرو می‌کند.

حجت میرزایی، مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری، در گفت‌وگویی اخیر، تلاش کرده تا تصویری از اقدامات جاری برای حل این معضل ارائه دهد، اما پشت پرده اظهارات رسمی، واقعیت‌های نگران‌کننده‌ای نهفته است.

مشکل بیمه‌های درمانی و تکمیلی بازنشستگان صندوق کشوری، پدیده‌ای ناگهانی نیست. سال‌هاست که کسری بودجه مزمن، افزایش جمعیت سالمند، و ناکارآمدی نظام پرداخت‌های بین‌سازمانی، این صندوق را به لبه پرتگاه کشانده است. با این حال، موج جدید بحران از ادغام صندوق‌های بازنشستگی شرکتی (مانند شرکت هما) در صندوق کشوری آغاز شد. این ادغام که ظاهراً برای ساماندهی مالی انجام شد، در عمل بار مالی جدیدی را به صندوق تحمیل کرد. بازنشستگان هما که پیش‌تر تحت پوشش بیمه تکمیلی شرکت خود بودند، اکنون با تعهدات پرداخت‌نشده شرکت مادر به بیمه‌گر تکمیلی (بیمه البرز) مواجهند. نتیجه؟ قطع کامل خدمات درمانی برای گروهی که بیش از هر زمان دیگری به سلامت‌شان وابسته‌اند.

میرزایی در گفت‌وگوی خود به مذاکرات اخیر با بیمه البرز اشاره کرده است: «همکاران ما در هما تلاش کرده‌اند با شرکت بیمه البرز مذاکره کنند تا تعهدات درمانی تداوم یابد.» اما این جمله ساده، چند پرسش حیاتی را بی‌پاسخ می‌گذارد:

چرا پس از ماه‌ها تعلیق خدمات، مذاکرات هنوز در مرحله «تلاش» است؟

آیا صندوق کشوری برنامه مالی شفافی برای پرداخت بدهی‌های معوق هما به بیمه البرز دارد؟

چرا بازنشستگان، قربانی بی‌مسئولیتی مدیریتی شرکت‌های دولتی می‌شوند؟

مدیرعامل صندوق با توصیف قرارداد هما و بیمه البرز به عنوان «قرارداد خوب» و اشاره به «توانمندی» بیمه‌گر، سعی در القای امیدواری دارد. حتی به ارتباط سازمانی بیمه البرز با وزارت تعاون (با مالکیت دو صندلی مدیریتی) استناد می‌کند. اما این استدلال‌ها زمانی اعتبار دارند که بازنشستگان شاهد بهبودی در خدمات باشند، نه قطع داروهای مزمن و لغو عمل‌های ضروری.

بخش دیگری از صحبت‌های میرزایی به وضعیت همکاری با بیمه دانا اختصاص دارد. وی ادعا می‌کند مشکلات با این بیمه‌گر «تا حد بسیار زیادی حل شده» و جلسات مستمر هفتگی با حضور نمایندگان وزارت بهداشت در حال برگزاری است. همچنین سازوکار جدیدی برای پرداخت هزینه‌های درمانی معرفی شده است:

پرداخت فوری اسناد زیر ۲.۵ میلیون تومان

ارزیابی و پرداخت «اسرع وقت» اسناد بالاتر از این مبلغ.

اما این ادعاها با تجربیات میدانی بازنشستگان همخوانی ندارد. گزارش‌های متعدد از استان‌هایی مانند کرمانشاه، کردستان و خوزستان حاکی از تاخیرهای چندماهه در بازپرداخت هزینه‌های حتی کمتر از ۲ میلیون تومان است. پرسش مهم اینجاست: آیا «حل بسیار زیاد مشکلات» صرفاً به جلسات اداری محدود می‌شود یا به عرصه عمل نیز راه یافته است؟

میرزایی به مشکلات «دریافت و ارزیابی اسناد درمانی» در برخی استان‌ها و مراکز طرف قرارداد اشاره می‌کند. این اعتراف، گویای دو نقص ساختاری است:

سیستم یکپارچه‌ای برای تسهیل فرآیند ارائه اسناد و دریافت خسارت در سطح ملی وجود ندارد.

کمبود نقدینگی بیمه‌گر: پرداخت‌های فوری برای مبالغ کوچک نشان می‌دهد بیمه دانا با محدودیت منابع نقدی مواجه است.

وضعیت بازنشستگان هما از دیگران بحرانی‌تر است. این گروه که پس از سال‌ها خدمت در صنعت هوایی، اکنون با فروپاشی مالی شرکت مادر روبرو شده‌اند، عملاً به حاشیه‌ای ترین ذینفعان نظام بازنشستگی تبدیل شده‌اند. قطع خدمات بیمه تکمیلی البرز نه تنها دسترسی به بیمارستان‌های خصوصی را محدود کرده، بلکه حتی داروخانه‌های طرف قرارداد نیز از ارائه داروهای خاص خودداری می‌کنند. سکوت میرزایی درباره جزئیات مالی طرح نجات این گروه، نگرانی‌ها را عمیق‌تر می‌کند.

صندوق کشوری برای حل بحران بیمه تکمیلی از چه منابعی (بودجه دولتی، فروش دارایی‌ها، یا استقراض) استفاده خواهد کرد؟

آیا برنامه زمان‌مند مشخصی برای احیای کامل خدمات بیمه‌ای بازنشستگان هما وجود دارد؟

چه مکانیسم‌هایی برای نظارت بر عملکرد بیمه‌گران تکمیلی (البرز و دانا) طراحی شده است؟

چرا بازنشستگان استان‌های محروم با تاخیرهای بیشتری در دریافت خدمات مواجهند؟

راهکارهای پیش‌رو؛ فراتر از گفت‌وگوهای اداری

انتشار عمومی گزارش‌های مالی صندوق و بیمه‌گران برای ایجاد اعتماد.

تخصیص فوری بودجه دولتی برای پوشش بدهی‌های معوق به بیمه البرز.

انعقاد پیمان‌های کوتاه‌مدت با بیمه‌گران همراه با ضمانت‌های اجرایی قوی.

ایجاد مکانیزم سریع برای رسیدگی به موارد درمانی اضطراری بازنشستگان.

اظهارات حجت میرزایی هرچند حاوی اشاراتی به اقدامات مثبت است، اما نتوانسته تصویری روشن از آینده درمان بازنشستگان ترسیم کند. تا زمانی که منابع مالی پایدار برای صندوق کشوری تأمین نشود، وعده‌های مدیریتی تنها مسکن‌های موقتی خواهند بود. بحران بیمه تکمیلی، آزمونی بزرگ برای دولت است: آیا می‌تواند از کهنه‌سربازان توسعه کشور در حساسترین سال‌های زندگیشان محافظت کند؟ پاسخ این پرسش نه در جلسات اداری، که در تجویزهای داروخانه‌ها و تخت‌های بیمارستانی نمود خواهد یافت. جامعه بازنشستگی ایران امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند اقدام عملی، شفافیت مالی و عزمی فراسازمانی است؛ عزمی که اگر امروز شکل نگیرد، فردا دیر خواهد بود.